Just hanging 'round.

Een wieldop rolde met veel geluid van de vuilnisberg, kwam neer op de grond, rolde een rondje en viel toen plat neer. Een zwarte kater, genaamd Zandro, stond bovenop de vuilnisber en keek verveeld naar beneden. Hij haalde zijn schouders op, zwiepte met zijn pluizige staart in de lucht en vervolgde zijn tocht. Zijn groen/geelige ogen vingen elke beweging op en zijn zwarte oren elk geluid. Hij zette zijn poten voorzichtig neer op een vlug tempo en hij schoot voorbij een autowrak. Waarschijnlijk was deze hier geplaatst omdat hij niet meer werkte. Een eindje verderop landde net een kraai, even zwart als Zandro zelf. Hij verminderde zijn vaart en verstopte zich achter een ijzeren ingedeukte ton. De kraai begon in wat karton te pikken, niet beseffend dat dit zijn laatste minuten konden zijn. Zandro drukte zijn lichaam haast tegen de grond, en sloop wat dichterbij. Zijn groen/gele ogen vernauwd tot spleetjes. Nu zat hij op drie meter afstand van de kraai, die nog steeds niet doorhad dat hij werd beslopen. Zandro's schouderbladen staken ver boven zijn laaghangende kop uit en zijn staart zwiepte hij half heen en weer. Hij schoot uit zijn startblokken. Het krassende geluid dat de kraai maakte, galmde over de vuilnisbelt en daarna was er geen geluid meer te horen, behalve de wind. Zandro plantte zijn nagels in de huid van het dier en scheurde een stuk vlees van de borst af, waarna hij dat met veel smaak opat. Veren spuugde hij weer uit en deze kwamen op een hoopje neer op de grond. De kraai moest zijn leven afgeven om Zandro, de zwarte kater waarvan het ras niet bekend was, te voeden.

Ayame stond stil en schrok van een wieldop die met veel geluid van de berg van puinhoop rolde. Ayame sprong van schrik opzij en haar lichte vacht was opvallend in het donkere vuilnisbelt. Ze had geen zin om erover heen tegaan maar ze zuchte en maakte een kleine sprong op een band en ging rennen. Na een minutje of 2 zach ze een zwarte kat naar een kraai kijken even zwart als de kat. Ayame keek hem aan en loerde op een afstandje naar de kat en de kraai. De kraai maakte een vreselijk irritant geluid. Ayame keek de kat aan ze zach alleen zijn dikke zwarte staart en zwarte vacht zijn ogen waren onzichtbaar voor haar. ze keek hem goed aan en toen weer naar de kraai en sloop langzaam naar voren. Ayame zach dat de kat de kraai pakte en het vlees met smaak opat en daarna de veren uitspuugde ze lagen op een hoopje op de viese grond. Ayame keek naar de kraai waar alleen veren van over waren ze vond het jammer en keek er nog goed naar en toen weer naar de kater die hem net helemaal opat. Ayame zetten een paar kleine stapjes naar voren naar de kat toe en keek hem goed aan. Ze snuffelde een beetje van een afstand aan hem. "Hoi" zei ze snel en vrolijk en keek de kater aan. Haar vacht glom maar was nogal vies geworden van deze plek het maakte haar niks uit afval deet niks kwaat. Ze keek de kat eens goed aan en bekeel hem goed nu zach ze dat hij geel groene ogen had het waren spleetjes zach ze. Haar ogen waren niet groot en rond en ook geen echte spleetjes nu maar stonden zoals normaal. Ze snuffelde aan de kat maar wou hem niet aanraken ze kende hem nog niet goed genoeg daarvoor.

Een kop verscheen uit een doorweekte doos. De geur van vlees en bloed had Mormel wakker gemaakt en nu keek ze nieuwsgierig naar de grote kater. Ze likte over haar droge neus en negeerde het knorrende geluid in haar maag. Zou hij bijna klaar zijn met eten? Zou hij nog wat overlaten? Ze hoopte het, want zelf had ze geen zin om iets te vangen -vooral omdat de meeste jachtpogingen gedoemd waren te mislukken.
Ze legde haar kop op haar poten en hield de kater -en natuurlijk het hapje- met een half geopend oog in de gaten. Er kwam nog een poes aangelopen, ze begon flink te balen. Zou hij zijn laatste hapje aan haar geven?

Twee grote ogen tuurde tussen het afval door naar de zwarte kater, er kwam een kleine poes bij. Lynn's staart zwiepte dreigend heen en weer, ze voelde haar hart kloppen van adrenaline. Tijd voor een gevecht, een vriendschap, of een 'wegjaging' om het zo te noemen. Met grote sierlijke sprongen kwam de poes over de bergen schroot. Ze landde met een zacht plofje voor de zwarte kater en het rode poesje. Een grijs/zwarte kat voegde zich bij het gezelschap, maar Lynn was niet van plan aardig te gaan doen. Ze blies een keer kort waarna haar grote ogen tot spleetjes werden geknepen, haar haren stonden overeind en haar staar zwiepte heen en weer. ''Nieuwelingen.'' Siste ze kort en verafschuwend. Lynn was hier nou een week of 2, sinds ze uit haar thuis werd verjaagd; het bos. Ze wilde voor geen duizend vissen een poesiepoes worden, en was dus van plan op straat rond te zwerven. De vuilnisbelt was haar tijdelijke stekje geworden tot haar oude vrienden weer gevonden werden en ze terug kon naar het bos. Lynn's bruine kijkers keken naar 3 paar ogen. Ze voelde hoe haar maag rommelde, hier waren geen verse muizen of vissen zoals in het bos, dus moest ze het doen met blikvoer. Dit had haar uitgemergeld en ze zag er nogal scharminkelig uit voor haar doen. Lynn was van plan haar nieuwe woonplaats te verdedigen en ze hoefde niet van de pottekijkers. Opeens veranderde haar dreigende houding, ze stond gewoon naar de katten te kijken, het schoot haar te binnen dat ze misschien deze katten mee kon nemen naar het bos, jagen en dat soort dingen. Ze doelde op de zwarte kater die geen woord had gezegd, ze sleep haar nagels aan een regen ton en ging er daarna op zitten.

Zandro likte zijn lippen af en keek naar het nog kleine beetje vlees dat er over was. Plots hoorde hij een vrolijke stem en hij draaide een oor richting de kat die er bij was gekomen. 'Hallo.' mompelde hij waarna Zandro ging zitten en haar aankeek. Toen de poes aan hem begon te snuffelen gromde hij. Niemand mocht zomaar aan hem gaan snuffelen. Hij kromde zijn rug en zijn haren kwamen overeind te staan. Hij keek een tweetal seconden over de poes haar kop heen, en zag een eindje verder een kop ui een doorweekte doos tevoorschijn komen, naar hem zat te staren. Hij reageerde er niet op en keek weer naar de rode poes voor hem. 'Ken ik jou?' vroeg hij droog waarna hij zijn staart in de lucht gooide en er mee zwiepte. Een andere poes sprong plots voor hem en de rode poes in en Zandro gromde weer. 'Kan een kat dan nooit alleen gelaten worden?' bromde hij waarna hij de poes dodelijk aankeek. ''Nieuwelingen.'' siste de laatste poes en Zandro rolde droog met zijn ogen, waarna deze weer naar het hoopje kraai gleden en daarna naar de kat in de doos. Hij zuchtte en keek toen weer naar de overige twee poezen. Eerste dag hier en meteel al die poezen rond hem. Leuk.

Lynn's staart zwiepte heen en weer, haar ogen waren weer tot spleetjes geknepen. ''Als je niet vanplan bent weg te gaan, zeg dan in ieder geval wat je hier op mijn territorium komt zoeken.'' Blies ze naar de zwarte kater, hoe hij tegen het rode poesje deed beviel haar wel. De rode was niet Lynn's type, grof gezegd kon ze gewoon wegwezen en nooit meer terugkeren. De jongste was een beetje in de weg aan het lopen. De met pantervlekken bezaaide vacht was niet meer zo mooi als eerst, ze waste zich niet meer zo vaak ze moest continu weg zijn voor de tweebenen die hun afval weer kwamen dumpen. Ook moest ze eten zien te vinden, en lastige katten zoals deze weghouden. Het warme zonnetje deed haar vacht even glimmen zoals vroeger ze ging rustig liggen en ademde door, haar ogen waren half dicht. ''Rooie, en jonkie'' Begon Lynn haar zin ''zijn jullie poesiepoezen?'' Zei ze kort, de rode zag eruit alsof ze bang was dat haar vachtje beschadigt werd en Mormel was ook niet echt een Clan/straat kat. ''Ik ben Lynn,'' zei ze in het algemeen. Toen ze haar oren had gespitst stond ze op en keek naar beneden, ze miauwde een keer kort en rekte zich uit. Ze gaapte en likte haar lippen af, soms had ze het geluk dat hier een muis rondzwierf. Snel sprong ze van de ton en vloog vliegensvlug tussen de kattendoor achter het muisje aan. Tussen het afval waren ze moeilijk te zien maar Lynn had geluk en nam haar plaats weer in nu met een muis tussen haar kaken. Ze boorde haar kiezen in de kop en trok het eraf, gulzig begon ze te kauwen waarna ze weer wachtte op antwoord van de andere katten.

Baccardi stak zijn neus kort tussen wat vuilnis om eten te vinden. Meestal was en wel wat voedsel te vinden op de vuilnisbelt, en als dat er niet was kon je altijd wel wat plezier beleven. Hoewel dat woord niet vaak in Baccardi's woordenboek voorkwam. Baccardi's vacht was besmeurd met modder en olie dat hij had opgelopen toen hij over het tankstation in de buurt heen liep, de mensen waren vriendelijk geweest en hadden hem wat eten toegegooid. Zuchtend kater keek op. Gelijk viel hem het hoopje katten op. Hij rolde licht met zijn ogen. Waarschijnlijk was de helft, of iets meer van de helft huiskat en had misschien een of twee van hen het zelfde leven als Baccardi. Hij keek weer rond zich, dit keer viel een stuk vlees hem op. Hij rende hier snel op af voordat een van de andere katten het in viezier kreeg en nam het stuk vlees. Hij zocht een goed plekje en begon hier van het vlees te eten.

Ayame keek de kater strak aan haar ogen werden spleetjes en ze blaazde naar de kater en de andere poes die uit het niets voor haar sprong. Ze zach verderop een kater met een rode vacht net als haar ze keek even om de katten heen en rook daarna vers vlees. "Nee" gaf ze nog antwoord en rende langs een oude auto die maar lag te rotten ze keek naar de rode kater die bij het vlees stond ze had al gegeten al was het niet veel. Ze sloop naar de kater toe haar ogen waren weer wat ronder geworden ze richten zich op het vlees en spitste haar oren. Ze sloop langzaa langs de kater en likte haar lippen af ze had best wel een beetje trek maar ze was geen kat die graag wat afpakte en ze keek zielig naar de kater in hoop dat ze een stukje mog maar dat was al bijna onmogelijk. Ze likte weer haar lippen af en wou ongezien bij de kater komen ze sloop een beetje en keek hem aan ze stond best dichtbij de kater en het verse vlees en likte weer haar droge lippen af. Ze keek hem aan zonder wat te zeggen en haar ogen werden groot en haar oortjes gingen een beetje plat om te smeken het was bijna onmogelijk vlees van een andere kater te krijgen maar ze wou eht proberen in hoop dat deze kater anders was dan die van daar net.

Baccardi was net op een kwart van zijn stuk vlees toen hij eigenlijk al wel voldaan was. Hij peuzelde nog een klein stukje op en schrok toen van een rode kat die voor zijn neus zat. Zijn blauwe ogen bekeken de rode kat aandachtig. Haar vacht was ongeveer de zelfde als de zijne. Ze keek hem smekend aan om wat voedsel. Eigenlijk had hij het gevonden en was het van hem en deed hij normaal gesproken niet aan liefdadigheid. Maar aangezien hij dit keer zelf al vol zat ging hij zitten en keek de poes aan. Hij knikte als goedkeuring dat ze het overgebleven vlees mocht hebben terwijl hij zich zelf begon te wassen en keek of de rode poes op zijn goedkeuring reageerde.

Ayame wachten geduldig af op de reactie van de rode kater. Hij knikte goedkeurend zag ze, Ayame schoot naar voren en ging snel eten van het vlees ze had bijna alles op toen ze haar lippen aflikten en weer ging zitten ze keek de rode kater aan. "Dankje" zei ze aardig tegen de rode kater. "Ik ben Ayame" zei ze vrolijk en keek weer naar de puinhoop die ze zag langs de rode kater. Ze keek hem aan en likte haar lippen af het was lekker dat malse vlees. "En jij bent?" vroeg ze nog een keer aan de rode kater. Hij zag er vriendelijk uit en leek van de kleur op haar maar wel wat lichter. Haar blauw groene ogen twinkelde in het zonlicht en haar vacht zag er goed verzorgt uit ze keek de rode kater weer aan en wachten af op zijn antwoord en reactie. Haar blauw groene ogen keken hem diep aan of ze zeiden: vind je me niet aardig en mooi? Veel katers hadden haar vroeger gevraagt maar ze had ze allemaal afgewezen ze mocht niemand echt van hun.

Zandro trok een wenkbrauw op toen de rode poes naar hem begon te blazen. Hij sloeg zijn nagels uit en haalde naar de poes uit, waarna hij naar de poes met de pantervlekken keek die wat naar hem blies. 'Oh dit is jou gebied' zei hij fel terug waarna hij vervolgde. 'Nou mevrouwtje, ik heb hier nog nergens jou naam zien staan.' Leuk. Zandro was de enigste kater hier en had al een horde poezen rond hem die hem probeerde weg te jagen. Leuk bedacht, alleen moest je wel met wat meer afkomen om hem weg te krijgen. De kat in de doos had nog niet veel actie ondernomen en zat nog steeds in haar doos naar hem te staren. Raar. ''Rooie, en jonkie, zijn jullie poesiepoezen?'' hoorde hij 'panter' vragen. Een gegrinnik kwam uit zijn bek. 'Ze zien er thans wel zo uit.' mompelde hij tegen niemand in het bijzonder.
'Panter' stelde zich voor als Lynn. 'Zandro.' zei hij droog, en hij keek naar 'rooie' die plots wegsprinte achter een andere rode kater aan. Zandro haalde zijn schouders op en liep naar de auto waar hij eerder voorbij was gelopen en hij sprong op de passagiersstoel. Hij vernauwde zijn ogen tot spleetjes en tuurde voor zich uit.


[ Moet nu gaan, ajb, overdrijf niet teveel met reacties ik heb geen zin om twintig posten te lezen alvorens ik kan volgen -.- ]

simonella had het hele tafereel gezien en durfde niet verder te gaan bang dat de kater ook naar haar ui zo halen.
ze miauwde zacht om de poes haar aandacht te krijgen en was half verstijfd van angst