Zijn de geruchten waar?

Het platteland, aan de ene kant van de akker ligt een weg naar de stad. Aan de andere kant een bos met verschillende kattenclans. Het platteland lijkt wel uitgestorven. De wind blaast hard vannacht. De bladeren ritselen. Uit het niets verschijnen twee groene ogen uit het bos. Een jonge poes loopt het bos uit. Dat is DustPaw. Ze loopt voorzichtig over het gras richting de akkers. Ze kijkt achterom. Zou iemand van haar oude clan haar hebben gevolgd? En wil ze echt haar leventje als wilde kat van de bossen opgeven voor een leventje als straatkat? Geluidloos loopt ze over de akker richting het huis van de boer. Ze klimt via de waterpijp het dak op. Vanaf hier heeft ze een goed uitzicht op de stad. Ze ziet wel duizenden lichtjes brandden. Ze kijkt weer naar achteren. Het bos is donker, er is geen andere kat te zien. Ze draait zich weer om om naar de stad te kijken. Een harde windvlaag gaat door haar vacht. Normaal gesproken zou ze nu lekker warm tussen de andere katten liggen. Maar vannacht zal er een besluit moeten worden gemaakt. Het is blijven in het bos, of gaan naar de stad. Ze zit op de punt van het dak. Ze wil zo graag de stad in maar als het tegenalt is er geen weg terug! Ze sluit haar ogen en concentreert zich op de stelling die zich in haar hoofd nestelt.

simonella loopt door het natte lange gras en hoort iets boven haar hoofd.
ze kijkt naar het dak van de boerderij en ziet een kat zitten.
ze klimt voorzichtig het dak op.
'hoi'zegt simonella 'wat ben je aan het doen?'
de kat , wat een poes is ziet simonella , heeft haar ogen dicht.

DustPaw opent haar ogen. Ze hoort achter haar dat een kat haar begroet. Hopelijk is het geen kat van haar clan! Ze draait zich vliegensvlug om. Instinctief slaat ze haar klauwen uit en gaat ze klaarstaan om aan te vallen. Dan ziet ze dat het een kat is die ze niet kent. Snel veranderd ze haar positie."oh, Hallo." miauwt ze terug. Ze trekt haar nagels in. Dan vraagt de kat wat ze aan het doen was. Dan kijkt Dustpaw angstig om zich heen. Ze moest niet gehoord worden door de katten uit het bos. Alles lijkt weer veilig. Dustpaw begint aan de poes te vertellen. "Ik dacht na" miauwde ze kortaf. Ze wist niet of ze deze kat kon vertrouwen. "Wie ben je eigenlijk?" vroeg ze aan de poes.

'ik ben simonella' zei ze.
de poes keek afentoe schichtig om zich heen.
'wat is jou naam eigenlijk?' vroeg simonella

Simonella heette de kat dus. Aan haar bouw en verzorging te zien was ze geen huiskat. Simonella vroeg Dustpaw om haar naam. "Ik ben DustPaw" miauwde ze vrolijk. "Waar kom jij vandaan" vroeg ze aan Simonella.

ik kom uit de bossen , mijn moeder was alleen samen met mijn broertjes en zusjes en ben nu al 6 maanden alleen. ik trek wel veel op met een andere kat maar ik heb mijn familie al heel lang niet meer gezien.'

(moeder 8 maanden niet gezien , broertje 7 maanden niet gezien , 2 zusjes 6 maanden niet gezien)

Ze kwam ook uit de bossen? DustPaw's houding veranderde weer. Dit keer werd ze erg bang maar toch nieuwschierig. "Welke Clan? Of was je een van de zwerfkatten? En wat was je krijgersnaam?" vroeg DustPaw in een adem aan Simonella. Schichtig keek ze om zich heen. Ze werd zelfs bang van Simonella. Als deze nog contact had met katten uit het bos, dan kon ze door haar verraden worden!

'ik zat niet in een clan , dus ja ik was een van de zwerfkatten , wat is een krijgersnaam?' ze werd enthousiast doordat de poes zoveel wist. meer dan zij iniedergeval

DustPaw luisterde gespannen naar de antwoorden van Simonella. Ze was geen clankat zoals haar. Ze wist ook niet van de katten code. "Je krijgt je krijgernaam als je klaar bent met je training om krijger te zijn. Vaak eindigen die namen met "Claw" of "Heart". Kittens die nog niet getraint hebben vaak een naam met "Kit" op het einde. Leerlingen krijgen naam met "Paw" op het einde en als laatste krijgt de leider van een clan "Star" op het einde van zijn of haar naam" miauwde ze tegen Simonella. "Ik was klaar met mijn training maar ze hadden mijn naam niet veranderd" miauwde ze daar nog achteraan.

(Ik ga weg, ik moet naar een verjaardagsfeest. Ik kom vanavond weer online.)

'simonella luisterde naar het verhaal van dustpaw. ze was onder de indruk.

(oke:) veel plezier!)

DustPaw zag dat Simonella onder de indruk was van haar verhaal. Dat vond DustPaw wel leuk. Maar opeens drong iets tot haar door; Dit mocht ze Simonella allemaal niet vertellen! Nu was er zeker geen weg terug naar het bos. Ze had zich niet aan de code gehouden. Ze zou daar niet meer welkom zijn. De schrik was duidelijk te lezen in DusPaw's ogen. Ze luisterde gespannen naar de geluiden om haar heen. Zag ze daar nou wat ritselen in de struik voor het bos? Ze wendde zich tot Simonella. "We moeten hier weg gaan" miauwde ze zachtjes tegen Simonellla. Ze sprong soepel op de schutting dat tegen het huis stond. Ze keek nog een keer naar de struik. Ze wist het niet zeker. Ze rook even of er andere katten in de buurt waren. Ze rook haarzelf, Simonella maar ook een geur van een kattenclan die hier 3 minuten geleden was. Ze hebben haar gehoord! Op een topsnelheid spring ze van de schutting af en rende richting de stad. Op een van de laatste akker draaide ze zich om en bleef ze staan wachten op Simonella. Ze moest nu wel in de steden leven, ze had geen keus...

simonella rende achter DustPaw aan. ze zag in haar ogen dat er iets mis was..
'is er iets?' vroeg simonella onder her rennen. als ze kon wou ze DustPaw helpen

DustPaw hoorde dat Simonella vroeg wat er met haar aan de hand was. Ze draaide zich om en miauwde: "Ik heb je verboden informatie verteld. Een clan uit het bos heeft ons gehoord. Ik ben daar nu nooit meer welkom". De tranen stonden in DustPaw's ogen. Ze wist nog niet eens zeker of de stad wel de geschikte plek voor haar was! Bovendien was DustPaw mensen niet gewend, laat staan hun auto's. Zou ze het wel overleven tussen de gebouwen? DustPaw vermande zich. Ze moest niet zielig gaan doen. Als ze niet zo dom was geweest, kon zenog terug. Het is haar eigen schuld. Ze probeerde weer te glimlachen naar Simonella, maar ze was toch nog gebroken van binnen.

simonella was geschrokken. DustPaw kon niet meer terug!
'wat erg... sorry dat ik zo nieuwsgierig was' ze voelde zich schuldig asl zij het niet had gevraagd dan... simonella zuchte en ze liepen/rende verder

Ze zag dat Simonella zich verontschuldigde. "Het is niet jouw schuld. Ik had gewoon m'n mond moeten houden" miauwde ze en ze stopte met rennen. Ze hadden de stad bereikt. Recht voor haar neus lag de woonwijk. "Is het leven als wilde stadskat heel erg?" vroeg ze aan Simonella.

'nee , niet echt. je moet alleen oppassen voor honden , mensen in de buurt van het asiel want die willen je vangen en.. steriliseren. en voor sommige katten maar d emeeste zijn heel erg aardig' legde simonella uit.

(gaan we nu naar de woonwijk of blijven we hier???)

"Ik zal me proberen aan te passen." miauwde ze tegen Simonella. Ze keek weer naar de stad die voor haar lag. Het zou moeilijk worden maar ze moest wel. "Laten we de woonwijk gaan verkennen" miauwde ze tegen Simonella. Ze liep alvast naar de straten toe. Ze keek nog heel even achterom naar het bos waar ze was geboren en waar ze nu nooit meer terug naar kon gaan. Ze sloeg haar ogen naar beneden en liep verder. Haar oren hingen een beetje van verdriet. Maar er lag nu ook een nieuwe wereld voor haar open. Een nieuw leven, niet als wilde kat uit de bossen, maar als wilde kat in de grote stad.

(We gaan nu naar de woonwijk, maak jij het topic?)

simonella liep samen met Dustpaw verder , naar de woonwijk

(ja is goed;))