Reno snoof in de lucht. Hij was er! Eindelijk! Hij had het allemaal overleefd. Die lange tocht was toch ergens voor geweest. Hij liep de grote puinhoop op en keek voor zich uit. Hij keek niet al te serieus. Hij had de gedachte dat dit een droom was. Hij zette nog een stap. Zijn poot zakte in het puin. Hij ging wat het puin in en keek naar onder. Deze berg stond op instorten. Dat was wel te zien. Hij liet een harde zucht horen en sprong zo van de berg af. Hij landde op alle 4zijn pootjes en liep rustig door. Hij zag al snel katten rennen en springen. Hij had honger gekregen van al dat gewandeld. Hij zocht naar eten. Heerlijk eten. Zijn maag rammelde. Heel hard. Hij zette een stap vooruit en snoof nog een enkele keer in de lucht. Hij rook voedsel. Dit voedsel was moeilijk te bereiken. Het lag ergens in het puin. Maar het was voedsel. Dat rook hij. Hij concentreerde zich geheel op de geur van eten. Geconcentreerd liep hij erheen. Er waren vele luchtjes. Maar die negeerde hij. Hij richte zich geheel op die ene geur. De geur werd sterker bij elke pas die hij zette. Hij snoof nog eens in de lucht en rook dit keer dat het heel dichtbij was. Hij keek voor zich. Voor zich was een hoge puinberg. Hij slikte. Lag het hierin? Oke. Dan maar graven toch? Hij snoof nog even goed. Ja zijn neus loog niet. Hij moest er maar op af gaan. Hij begon met zijn poten te graven. Netalsof hij een hond was. Hij had honger. Dan zou je toch hetzelfde doen? Hij was te zwak om hard te rennen enzo. Maar dit kon hij wel aan. Zodra hij wat had gegeten zou hij beter voedsel zoeken. En dat eten. Hij kon neit anders. Wel een leuke binnenkomst. Je had direct een tof gevoel. Maar hij had alleen maar honger. Meer niet. Of toch wel? Was hij wel echt in Stray? Hij keek nog even om zich heen. Ja hij was er echt. Dat moest wel. Het kon niet anders. Hij ging door met graven. EN hij graafde en graafde. Tot hij er te moe voor was. De geur werd steeds sterker. Het rook lekker. Toen hij een grote brok puin weg had gehaald zag hij het voedsel. Er was 1 hap uitgenomen. Maar wat boeide hem dat. Wild zijn is altijd wild blijven. Hij begon eraan te eten. Het was heerlijk. Hij had zoiets wel vaker gegeten. Hij smulde ervan en deed zijn ogen er even bij dicht. Toen hij ze weer opende was alles weg. Hij had het al op. Hij ging zitten en keek om zich heen. Rustige boel hier. Dat was wat hij ervan vond. Het was hier erg rustig. Heel erg rustig. Was het niet TE rustig? Nee, Hij wist het niet. Het maakte hem niet echt uit. Hij had het altijd al rustig gevonden. Overal was het rustig. Dan zou het niet zo vreemd zijn dat het dat hier ook was. Hij stond op en begon de vuilnisbelt eens te verkennen. Hij kwam vele dingen tegen. Kapotte lampen,Banken,Stoelen. En een hoop eten. Hier zou hij echt wel kunnen wonen. Maar dit was natuurlijk de eerste plek waar hij was gekomen. Hij kon beter eerst alles bekijken voordat hij iets leuks had gevonden. Hij moest zeker weten waar hij ging leven. Hij moest eerst alles verkennen. Hij moest elk hoekje in Stray bekijken. Dan pas zou hij zeker weten, Waar hij zou gaan wonen. Waar hij zijn territorium zou maken. Waar hij een leven zal beginnen in Stray.
Index 
