Nothing left but rats

Audri hief haar staart hoog in de lucht terwijl ze nonchalant het vervallen gebouw insloop. De geur van prooidier vulde haar neus, pas toen ze de geur van rat rook besefte ze hoe hongerig ze wel niet was. Op haar tenen sloop ze verder, haar voetkussens dempten het geluid. Audri kon het geknaag van haar prooi al horen. Langzaam nam ze een jachthouding aan; oren naar achter, snorharen naar voren, een zwiepende staart en twee verwijde pupillen. De kat ging op in een donkere hoek van het portiek.

Roetsj! Daar ging een rat. Audri sprong op en met een verbazingwekkende snelheid had ze haar slanke lichaam richting het nietsvermoedende dier geschoten. Haar voorpoten stonden voor haar uitgericht en wanneer ze de zachte vacht van het knaagdier kon voelen zette ze haar klauwen erin. De rat maakte een schel, piepend geluid, wat Audri alleen maar opgefokter maakte. Speelsheid verving het gevoel van honger. Eerst maar even ermee spelen, voordat ze hem opat.
Met een zwiep van haar klauw gooide ze de rat op en zelf sprong ze erachteraan om deze weer op te vangen. Och, wat genoot ze hier van!

Zachte voetstappen waren licht te horen op het grind. Een redelijk grote, harige poes liep langs de vervallen flats. Het zag er somber uit, en de blauwe ogen van de kat vonkelde blij op. Ze hoorde haar maag knorren, en ookal hadden haar baasjes heel veel lekkere Gourmet Gold Cassoule liggen, ze vond jagen net zo leuk en lekker. Diesel gaapte en hoorde opeens wat piepen. Haar oren stonden overeind en ze keek met haar ogen scherp rond. daar, ze rook een andere kat, en eten, daar moest ze nisk van hebben! Ze liep met grote passen het flatgebouw in, toch uitkijkend voor al het puin.

Zodra ze bij de geuren was, zag ze een kat met een ratje spelen. Ze gooide hem op en ving hem weer. Diesel rolde met haar ogen, maar besloot aardig te blijven. De kat had een bruinachtige vacht met strepen, net een tijgertje. "Hoi, ik ben Diesel.'' zei Diesel vriendelijk. Ze ging zitten, vouwde haar staart om haar achterhand en likte een van haar voorpootjes.

Net toen Audri de rat, die inmiddels al voor de derde keer omhooggeworpen was en al halfdood was, weer wilde opvangen, verscheen er een andere kat in haar gezichtsveld. De rat smakte tegen de grond aan en trillend bleef deze staan. Audri liep ernaartoe, zette een voorklauw in de rug zodat deze niet weg kon lopen en keek de kat aan.
De poes had haar aangesproken, "Hoi, ik ben Diesel."
Diesel, die naam had ze nog niet eerder horen vallen. Aan de goedverzorgde vacht en haar mensengeur kon ze uitmaken dat Diesel een huiskat was, iets wat haar moeder ook was voordat ze zwerver werd.
"Hallo, ik ben Audri.." antwoordde Audri dan wat minachtend terwijl ze haar klauw dieper in de rat zette. Bloed besmeurde de plek onder de rat, deze piepte nog met zijn laatste krachten. Dom ding.. Dat zou sowieso niet helpen, het gesmijt met de rat had hem zeker een paar fikse inwendige verwondingen aangebracht en de rat zijn lot was dus echt sterven..

Terwijl ze zichzelf afvroeg waarom ze nooit eerder het huis waar ze in leefde had verlaten om op onderzoek uit te gaan betrad Shakti een vervallen flatgebouw. Het grijze ding torende hoog uit boven alle andere gebouwen en had haar aandacht meteen al getrokken, wie weet wat er hier allemaal te vinden was! Haar pluizige staart swiepte vrolijk heen en weer terwijl ze door het stoffige gebouw heen liep, kijkend naar alles wat haar aandacht trok.
Een minachtende stem bereikte haar oren, waardoor Shakti bleef staan om er aandachtig naar te luisteren. De kat stelde zichzelf voor als Audri, maar had dit niet tegen Shakti gezegd.. Waren er soms meer katten in de buurt? Spanning liep door haar kleine lichaam terwijl ze door de gangen liep en zocht naar deze katten, vastbesloten om ze te vinden en eindelijk eens andere katten te ontmoeten. Haar eigenaren hadden haar ontvreemd van de buitenwereld en omdat Shakti van goede afkomst was en dus veel geld had gekost mocht ze nooit naar buiten. Die dwaze mensen waren vast te bang dat ze onder een auto zou komen, ofso. Ze wandelde droog om het hoekje en zag récht voor haar de twee poezen die ze daarnet had gehoord, waardoor er een brede glimlach op haar gezicht verscheen.
"Oi!" begroette ze hen droog, met een vrolijke ondertoon, terwijl ze de twee poezen nieuwsgierig bekeek. De éen was net zoals zij was; verzorgd en schoon. Maar de ander rook naar de buitenwereld.. was het een zwerfkat?

Audri voelde het razende hartje van de rat niet meer onder haar poot. Mooi. Ze hief haar poot en greep de rat die in haar klauwen geklemd zat stevig vast, waarna ze die nog één zwaai tegen de muur aan gaf. Met een plofje kwam deze weer terecht en Audri nam nu een hap van de tere buik.
Tot haar verbazing hoorde ze nogmaals een begroeting, deze keer van een hogere, ietwat schellere stem. Een kitten? Ja, het was een kitten. En wat voor een! De vacht van het diertje deed het in Audri's ogen lijken op een pluizebol met een kop, staart en vier pootjes eronder. En oh, het rook naar die stinkende mensengeur. Audri kneep haar ogen een beetje samen.
"Haai." groette ze haar dan net zo droog en nep-vrolijk terug, haar stem klonk een tikje sarcastisch. Ze vond Diesel er al bepoedert en gekamd uitzien, maar wat ze met die kitten gedaan hadden sloeg echt nergens op..

Plots viel klein plankje houd naar beneden, Baccardi had deze weg geduwt met zijn poten toen hij zich uitrekte op de verhoging wij hij op had geslopen. Behendigd sprong de slanke kater van de, aan de muur vastgemaakte, planken. De stemmen hadden hem wakker gemaakt toen hij lag te slapen. En aangezien er nu helemaal geen rust meer leek te komen besloot de kat maar op te staan. 'Hallo' zei hij alleen rustig terwijl hij de drie katten bekeek. Eentje leek op een zwerfkat die een rat at, de andere was een behaarde kitten en de derde kat leek op een goed geborstelde showkat. Ze bekeek de zwerfkat eerst rustig, waarschijnlijk was hij, haar wel eens tegen gekomen maar had hij nooit de moeite genomen een gesprek met haar aan te gaan. De andere twee, waren inderdaad ongelofelijk schoon en verzorgd en roken naar mens. Baccardi ging zitten en wachtte geduldig op een antwoord. Hij had toch alle tijd van de wereld en zeker geen haast. Dat was het voordeel van zwerfkat zijn.

Audri draaide één oor richting het krakende geluid van een vallend plankje. Toen even later nog een roodbruine kater aangezet kwam, draaide ze haar kop richting hem.
"Hallo.." groette ze hem wat nonchalant, de kat bekeek haar, maar had nog geen van allen eens begroet. Deze zag er tenminste wat minder opgeflufft uit en daarom voelde Audri zich wat meer op haar gemak.

Ze wierp weer een blik op de andere katten. Nog geen een dier had territoriaal gereageerd en Audri verwachtte dan ook dat dit gebied nog niet ingenomen was door een clan. Langzaam zwiepte ze haar staart heen en weer, daarna besloot ze de rat verder te verorberen. Toen er alleen nog maar enkele botjes, huid, vleesrestjes en pezen over waren likte ze een voorpoot en haalde die over haar oor heen. Dit herhaalde ze een paar keer totdat ze haarzelf schoon genoeg vond. De rattenresten schoof ze weg en met een glazige blik in haar ogen wachtte ze af of er iemand ging reageren.

Een andere geur dron Diesels neus in, en ze keek om. Een helem ooie, schattige, pluizige kitten zat vlak achter haar. Ze glimlachte, het dier zag er mooi verzorgt uit, net als zij. "Hallo, ik ben Audri.." zei de andere kat, die duidelijk een zwerver moest zijn, dat kon bijna niet anders. Maar Diesel had er geen problemen mee, ze vond het zelf ook fijner om op straat te lopen dan thuis gekamt te worden. "Oi!" zei de kitten. Diesel glimlachte. "Hoi." zei ze warm. Ze keek naar de andere kat, die nepvrolijk hoi zei, iets wat Diesel nogal triest vond, maarja. Opeens viel er een plank naar beneden. Diesel miauwde en sprong net op tijd weg, anders was zep lat geweest. Er kwam een oranje kater naar beneden gesprongen, heel behendig. Diesel wierp hem een waarschuwende blik toe, maar zei toch heel vriendelijk: ''Hoi." Ze keek rond, en ging heel rustig liggen, haar voorpoten gekruist. Ze keek rond. "Ik ben Diesel." zei ze nog een keer, maar nu tegen de kitten en de kater. Haar staart ging rustig hen en weer, en zag er heel pluizig uit. Ze was benieuwd of de kater ook een straatkat was,
(Showkat, gehe)

Baccardi keek op naar de twee katten die hem begroette. 'Hallo' zei hij, hij liet zijn tanden kort zien aan Diesel die hem een waarschuwende blik gaf. 'Ik ben Baccardi' zei hij kort. Meer kwam er niet uit zijn bek zetten. Opnieuw rekte de kat zich uit. 'Huiskat?' vroeg hij en keek nochalant naar Diesel en de kitten. Hij wachtte niet eens op een antwoord omdat hij toch al wist wat het antwoord zou zijn. De andere kat die zich aan het wassen was, was duidelijk een straatkat. Hij mocht haar wel, de andere dat wist hij nog niet zeker. Ze konden zeker vriendelijk zijn, maar Baccardi had het niet zo op huiskatten. Waarschijnlijk gewoon omdat ze de mensen vertrouwde. Iets wat hij totaal niet deed.

Het werd drukker dan Shakti had verwacht, maar echt erg vond ze het niet. Haar nonchalante en roekeloze kitten-gedachtes wisten niet dat er iets bestond als zwerfkatten, en dat deze dus wel eens onaardig konden toen tegenover goedverzorgde katten zoals Shakti. Ze glimlachtte daarom vrolijk naar de zwerfkat die Audri werd genoemd, en keek hierna naar de kater die nadat hij een plankje had laten vallen van een hoger plekje was gesprongen. Vreemd, ze had hem helemaal niet gezien.. Misschien was ze toch niet zo oplettend als ze dacht dat ze was.
Nonchalant haalde ze haar schouders op en bekeek ze de poes die Diesel heette, en duidelijk een goedverzorgde poes was. Ook de geur van de mensen hing duidelijk in haar vacht, wat Shakti geruststelde. Die andere katten roken tenslotte vreemd en hadden duidelijk de geur van de natuur in hun vacht hangen, maar betekende dit meteen dat ze vals waren..? Ze glimlachtte ietwat droogjes toen de Showkat zichzelf voorstelde als Diesel. "Ik ben Shakti." stelde ze zichzelf hierna netjes voor, waarna ze met haar korte nageltjes door haar pluizige staart ging, die ze om haar poten had gevouwen toen ze was gaan zitten.

De rode kater stelde zich voor als Baccardi. Diesel glimlachte naar hem, maar heel vriendelijk zag het er niet uit. 'Huiskat?' vroeg de rode kater nu. Diesel keek hem fel aan. "ja, wat mis mee?." zei ze droog. Ze ging zitten, want ze was even opgestoven. Ze keek naar de kitten die zich netjes voorstelde als Shakti. "Aangenaam.'' zei Diesel, tegen zowel Baccardi als Shakti. Diesel keek wat om zich heen. Zelf was ze heel netjes en geborsteld, en zag er duur uit, wat ze ook geweest was. Ze bekeek de poes even Audri, die achter een dode mrat zag, die uit elkaar lag. Haar staart ging rustig heen en weer. Diesel sloeg hem maar om haar achterhand heen en zat nu net als de kitten Shakti, heel netjes. Huiskat gewoonte waarschijnlijk. Ze keek weer naar Baccardi. "Jullie zijn zeker geen huiskatten?" vroeg ze, gericht aan Baccardi en Audri. Opeens hoorde ze weer voetstappen...

(beetje kort)

Iet wat schuw verplaatste een zwarte schim zich door het gebouw, haar ogen spraken boekdelen. Ze hoorde stemmen en besloot er op af te gaan, ze had behoeften aan een gesprek. Misschien kwam ze wel huiskatten tegen, ze sprong op een kast en sprong naar de trap die half afgebrokkeld was. Ze landen lenig aan de andere kant en daalde, ze vond 3 katten en een kitten. Geen van hen alle leek een huiskat op de kitten na, plots voelde Alice zich opmerkelijk anders. Haar blauwe bandje viel erg op tegen haar lakzwarte vacht, ''Hallo.'' Stelde ze zichzelf beleeft voor, ze keek het groepje rond om te tonen dat ze er was. Haar amberkleurige ogen stonden kalm en ze leek op haar gemak, ze besloot maar niet te vertellen dat ze stiekem buiten was gekomen. De kleine details liet ze achterwegen, ze kwam vrijwel nooit buiten. ''Ik ben Alice.'' Zei ze met een kalme knik naar de groep in het algemeen, ze keek de groep rond en wachten.

simonella liep door het oude vervallen gebouw heen , ze jaagde een rat achterna.
de rat stopte even en wou zich wassen , dit was haar moment en ze greep het dier met haar klauwen en doode het verder met haar tanden.
ze liep trots met de rat verder maar stoptte toen ze stemmen hoorden en kee nieuwschierig van boven af.