Vissie pakken.

Alleen zijn zwarte pluizige staart was nog even te zien, toen Zandro achter een busje verdween. De geur van vis had hem hierheen gelokt en hij had honger. Véél honger. Ongehoord liep hij verder, terwijl hij naar de mensen keek die met zakken vol voedsel voorbij liepen. Hij likte zijn lippen af en Zandro sprong op een vuilnisbak die in de buurt stond van een viskraam. Verlekkerd keek hij naar de visboer, die stond te roepen dat zijn vis vers van vandaag was en dat twee kilo pladijs nu aan de helft van de prijs was. Zandro begon te watertanden, bij het idee van vers vis tussen zijn tanden. Die smaak ervan, de geur, wauw Zandro werd er gek van. Hij liet zijn staart heen en weer gaan, en toevallige passanten keken hem raar aan. Tja, ze zagen ook niet elke dag een zwarte kat op een groene vuilnisbak zitten, die verlekkerd naar de vis staarde. Plots flitste er een hand voorbij en Zandro blies ernaar. Zijn haren stonden rechtop en zijn ogen vernauwde hij tot spleetjes. Een kind had hem gezien, en was op hem af komen lopen, waarna het hem probeerde te aaien. 'Poesje!' riep het en Zandro keek verbaasd op. Sinds wanneer was hij een poes ? Hij was toch wel overduidelijk een kater. 'Poesje poesje! Aaien!' riep het kind en Zandro wierp een vuile blik op het meisje. Hij bromde wat en kroop nog wat naar achter, toen plots een vrouw op het meisje afstapte en haar bij de hand meetrok. Goed, die was weg. Nu kon Zandro zijn kans wagen. Behendig sprong hij weer van de vuilnisbak af en hij bellande perfect op vier poten weer op de grond. Hij miauwde even en liep toen richting viskraam. De lekkere geur kwam hem al tegemoet en hij sloot even genietend zijn ogen. Hij liep kort voor het kraampje, maar er was even niemand te zien. Zelfs de baas niet. Zandro grijnsde en sprong op het aanrecht, waarna hij direct op de visjes afdook. Heerlijk! Al smakkend at hij een paar visjes op, toen plots de deurtje openvloog. De man keek eerst verbaasd op, maar begon daarna gelijk te vloeken en te tieren op de zwarte kater. Zandro trok zijn wenkbrauwen op, keek naar de man die dreigend dichterbij kwam en pakte nog een paar visjes in zijn bek, waarna hij van het kraampje afsprong en in volle vaart wegsprintte. Hij lachtte tussen de vissen en zijn tanden door en dook een binnensteegje in, waarna hij achter een hoopje kartonnen dozen zich schuilhield. Hij schudde even lachend zijn kop en at toen nog een visje op.

simonella keek vol lof naar de zwarte kater die net vis had gestolen. wat is die dapper zeg! dacht ze.
ze zat hoog op een dak waarvan daan ze de kat goed kon zien.
haar maag knorde maar naar de markt of de zwarte kat toe durfde ze niet

Tifa had het hele tafereel van haar plek op het standbeeld gade geslagen en vond dat deze kater wel lef had. Dat mocht ze wel. Dus toen de kater het steegje in dook, sprong ze van het standbeeld af en rende hem achter na. Vlak voor het steegje remde ze wat af en ging de hoek om. daar stond de zwarte kater zijn laatste visje op te eten. "Dat was een gave actie van je, petje af hoor" zei Tifa en bekeek de kater van top tot teen. "Waar heb je dat geleerd".

simonella zag een pos naar hem toe rennen.
zou ze ook gaan vroeg ze zich af.
ja dacht ze ik ga gewoon.
ze liep op de pos en de kater af.
'hoi' zei ze een beetje verlegen.

Ayame likte geduldig haar pootje af tot dat haar aandacht door de heerlijke geur van vis werd getrokken toen ze aan liep zag ze een kindje met een oudere vrouw weglopen ze keek ze even na en sloop onder de kraan door er was een afvalbak waar je op kan springen. Ayame keek de afvalbak aan en sprong erop ze viel van schrik er bijna weer van af omdat ze een zwarte kat voor haar zag staan ze herinnerde zich de kat van de vuilnisbelt de zwarte kat het was Zandro volgensmij dacht ze. Ze zuchte en wachten af op de reactie van de zwarte kater ze had het gehoord poesje, poesje dat een kind riep ze grinnikte een beetje in haar hoofd en keek hem eens goed aan hij was toen niet bepaald vriendelijk tegen haar maar ze vergaf hem nogal snel. Ze keek hem aan en toen richten ze zich weer op de heerlijke geur van de vis haring, paling en natuurlijk de lekkerste sardientjes. Ze likte haar lipper erbij af en bekeek de kater nog een keertje.

simonella miauwde iets harder nu , en vooral naar de rode poes.
ze zat nog steeds in een gedoken , bang voor de zwarte kater , bang om ook een tik te krijgen

Zandro was ondertussen op zijn zij gaan liggen, en zijn staart ging vrolijk op en neer. Hij was voldaan door de visjes die hij had gestolen. "Dat was een gave actie van je, petje af hoor" Zandro keek op en sprong gelijk recht. Hij voelde zich niet comfortabel met andere katten in de buurt. 'Eh. Bedankt. Het is gewoon timing en zo snel mogelijk zoveel mogelijk bijeen zien te krijgen.' mompelde hij, waarna hij aanstalte maakte om weer te verdwijnen. Maar plots kwam er een kleine kitten bij die er maar wat verlegen bijstond. 'Hallo.' mompelde hij waarna hij weer ging zitten. Achja, het was onbeleefd om nu zomaar weg te lopen. Hij keek kort naar de graatjes van de vis, en toen weer naar de poes en de kitten. 'Zandro' stelde hij zich voor.

'h..hoi' zij ze verlegen 'simonella'
en ze keek even naar de zwarte kater.
'dat was echt knap hoor , ik zou dat echt nooit durven!'

Ayame keek vriendelijk naar alle katten die erbij kwamen lopen Ayame keek naar de sardientjes maar wou op dit moment geen één pakken. "Ik ben Ayame" zei ze wat droog maar vriendelijk haar stem klonk zacht en kalm. Ze keek iedereen één voor één aan. Ze zuchte en sprong naar de kom sardientjes met haar rode klauw had ze er 5 uit kunnen vissen ze sprong weer naast Zandro en at één op ze rolde twee naar Zandro en ook twee naar de kitten op de grond. Ze keek Zandro aan wachtend op een reactie van hem vriendelijk, kalm, boos, verbaasd het kon allemaal alleen op boos zal ze zeker niet hopen. Terwijl ze van haar sardientje at keek ze vanuit haar ooghoeken naar Zandro het was een mooie zwarte kater hij was ook erg heel erg zwart. Haar rode vacht was niks vergeleken die met Zandro. Ze at nog steeds wachtend op zijn reactie.

Tifa stond op het punt om te vragen of dat visje zijn tong had gestolen, toen de kater eindelijk sprak.
"Eh. Bedankt. Het is gewoon timing en zo snel mogelijk zoveel mogelijk bijeen zien te krijgen."
Zei de zwarte kater.
Tifa wilde wat terug zeggen,
Maar op dat moment hoorde ze achter zich, een miauw.
Ze draaide zich om.
Daar stond een klein poesje.
"Hoi" zei ze.
Ze zag er nog al klein en verlegen uit.
De kater stelde zich aan het kleintje voor als Zandro.
Het kleine poesje stelde zich al stotterend voor als Simonella.
Toen er ook nog een rode poes bij kwam,
had Tifa er genoeg van.
Kwaad zei ze:
" Waarom verstoren jullie ons gesprek?"

'sorry , ik ga al'
ze stond op , om weg te lopen.
'doei , ik zal niet meer storen'
ze sprong een dak op , en liep heel rustig weg , naar het bos toe , haar huis , waar ze vandaagwas wegegaan door te weinig voedsel

"Oeps, sorry, dat bedoelde ik niet. O wat ben ik ook stom. Het was alleen zo, dat ik steeds wat wilde zeggen en er kwamen steeds meer katten en en en ...." Tifa zuchte. Ze was het nog steeds niet gewend om met andere katten te praten. En nu had ze nog een lief klien poesje weg gejaagd ook. Ze stond op, keek de zwarte kater en de andere poes aan, zei "sorry", en rende het kleintje achterna.

ze liep wat verder.
ze was stom zomaar 2 volwassen storen in een gesprek.
ze keek achter om en zag de zwart witte poes aan rennen.
ze hield haar koppie scheef verward dat de poes haar achterna kwam.

Tifa zag het kleintje verderop op de grond ziten.
Het keek naar haar.
"Sorry" riep ze al van ver.
Toen ze wat dichterbij was zei ze:
"Het spijt me, ik was een beetje te bot,
maar ik ben geen andere katten gewend."
Ze ging voor het kleintje zitten en lachten.
"zullen we overnieuw beginnen? Ik ben Tifa, hoe heet jij?"

Ayame keek Tifa aan die achter het kleine katje aanrende die zich als Simonella had voorgesteld. Ze wachten af op de reactie van Zandro omdat ze het sardientje naar hem had toegerold ze keek hem af wachtend aan en keek affentoe op naar Tifa die achter Simonella aanrende het had weinig nut maar ze kon het proberen beter iets dan niets dacht ze altijd en keek alle katten weer aan het begon druk te worden en ze keek weer naar Zandro die geen woord uitsprak over dat visje of wat anders. Ze keek hem met een schuin kopje aan wachtend op zijn reactie en of Simonella en Tifa nog terugkwamen vroeg ze zichzelf ook wel een beetje af wachten met geduld dacht ze altijd in zichzelf.

'simonella''het is oke , ik bedoel , nou ja... ik ben ook niet zo heel goed met anderen hoor;)


(moet nu gaan:( heb morgen stage 2 weken lang! op de manege van 8.30 tot 18.00 doeg! misschien tot morgen)

"Het is fijn je te ontmoeten Simonella.
Nog maals sorry.
Zullen we maar weer terug gaan naar de andere?"
Tifa keek Simonella met een vragend koppie aan.
Ze schaamde zich nog steeds.

ze keek tifa aan , 'ja is goed' zei simonella.
ze liep terug over de daken