Eten zoeken

Savato zuchtte en keek rond, hij was al een paar uren over de vuilnisbelt aan het zwerven zonder sucses, het begon hem een beetje de keel uit te hangen. Langzaam maar zeker stapte de zwarte kat door. 'Ik had ook nooit weg moeten gaan,' Dacht hij geërgerd. Met iets snellere passen dan eerst liep Savato over een berg heen, hij had niks gevonden, geen kippenbotjes, tonijnblikjes niks. Wat hadden die mensen opeens? Wouden ze geen vis en vlees meer eten? Savato was stil gaan staan, omdat een iets te bekende geur hem in zijn neus drong, de geur van tonijn! Savato schudde zijn kop, hij zou het zich wel verbeeld hebben, dat deden katten steeds vaker in deze tijd. Savato liep door, tot een prikkend gevoel in zijn poot hem deed stoppen, hij keek naar zijn poot. Langzaam druppelde er bloed uit zijn poot. 'Verdomme ..' Dacht hij en likte het langzaam op, er zat een vreemde smaak aan zijn bloed, maar dat kwam niet door het bloed. Toen Savato naar beneden keek, zag hij een blikje tonijn staan, een grijns trok rond zijn gezicht, hij keek snel om zich heen en likte toen de restjes van het blikje op. Het bloedde minderde ook al weer en Savato ging verder, met een iets beter gevoel dan net, hij was blij dat hij eindelijk iets te eten had gevonden, al was het niet veel geweest!

Shakti schrok wakker door een raar en ploffend geluid die steeds dichter haar kant op kwam. Ze geeuwde en kroop uit de kartonnen doos waar ze de afgelopen nacht in geslapen had, en keek met een slaperige kop om zich heen om te zien wat haar had wakker gemaakt. Haar maagje knorde protesterend toen ze de geur van heerlijk tonijn rook, waarna ze kort grauwde en via allerlei grote afvalhopen haar weg naar beneden baande. Het deed haar denken aan haar baasjes, die haar iedere dag zo'n heerlijk blikje vol met vis gaven, waarom was ze ookalweer weggegaan..? Juist, om de avondtuur! En de mooie gebieden en vrijheid die de natuur met zich mee bracht! Maar.. natuur begon na een tijdje ook te vervelen.. toch!?
Haar oog viel op een zwarte kater die zeker ouder was dan 2 jaar, waardoor ze even voor een moment bleef staan om de situatie in te schatten. In zijn ogen was de blik te zien die ze eerder ook al bij een andere kater had gezien, wat dus betekende dat het een verwilderde kat was.. maar zo onaardig kon hij toch niet zijn?
Naïef als Shakti was liep ze voorbij een grote, zwarte zak gevuld met vuilnis en stapte ze met een vrolijk swiepende staart op de kater af. Haar oortjes stonden opgewekt overheind terwijl ze voor hem bleef staan en haar kopje wat schuin hield, iets wat ze meestal altijd deed als ze nieuwsgierig was. "Oi!" riep ze vrolijk als begroeting, terwijl ze een zonnige glimlach op haar gezicht had getoverd en speels met haar pluizige staart zwaaide. Zou de kater aardig zijn..?

Ayame lag nog in de buis waar ze die nacht had geslapen ze opende langzaam haar ogen en geeuwde en keek op het was al licht en ze sprong voorzichtig uit de buis waarbij een oud blikje tonijn naar beneden viel. Haar neus richten zich op de geur van tonijn maar het was vast dat oude blikje dacht ze. Maar de geur werd steeds sterker en trok haar steeds meer aan ze volgde de geur en za zag een zwarte kater samen met Shakti ze keek op en sloop er langzaam naar toe daar was een blikje tonijn. Ze zuchte het was leeg en ze liep door toen ze er bijna was ging de zwarte kater weg. Ayame volgde de kater en wist niet waar hij heen zal gaan mischien nee ze wist het niet en volgde de kater. Ayame keek de kater aan "Hoi" zei ze vriendelijk met nogal een verlegen klank in haar stem maar ze wou het zo min mogelijk laten merken aan de zwarte kater die als maar door liep ging die kater nog wel stoppen of niet. Haar neus rook nog steeds de tonijn vast aan de kater ze dacht dat de kater honger was zelf wist zei wel vele plekjes waar je lekker kon eten. Ze liep door tot dat de kater zal stoppen en affentoe keek ze om naar Shakti wat zal zij nu gaan doen ons volgen of mischien wat anders.

Savato liep langzaam door tot hij iets hoorde. 'Oi,' Klonk het, maar Savato nergeerde het, sterker nog, hij hoorde het amper. Toen de tweede stem klonk was hij er weer met zijn gedachte bij en stopte meteen. Hij draaide zich om om te kijken welke kat hem volgde, een poes, die vriendelijk hoi tegen hem zij. 'Hallo,' Zei hij alleen en keek de poes aan, wat moest ze van hem? Savato keek naar de andere kitten die ietsjes verderop zat. 'Savato.' zei hij kort maar krachtig, een sterke ondertoon was te horen in zijn stem. Zijn poot was inmiddels gestopt met bloeden, dat voelden hij. Hij snoof een keertje. 'Kan ik je ..' Hij stopte eventjes. 'Mee helpen?' Vroeg hij.

Ayame stopte toen ze merkte dan de zwarte kat stopte en haar begroeten met 'hallo' ze keek hem aan en wachten wat er ging volgen. HIj stelde zich voor als Savato een mooie naam vond Ayame zelf. "Ik ben Ayame"zei ze terug tegen Savato hij had een kort maar krachtige ondertoon te horen in zijn stem. Hij stelde een vraag of hij me kende dit had ze vaker gehoord het maakte haar niks uit. En gaf gewoon antwoord: "Nee maar nu wel" zei ze op een soort grappige manier en lachte er een beetje bij. Ayame zag aan zijn poot dat het gebloed had maar al gestopt was ze zei er niks over aangezien katers dat niet graag hadden. 'Mee helpen?' ze werd verbaasd door de vraag die hij stelde. En keek hem daarbij ook er vreemd aan. "Ik weet niet waarmee" zei ze maar tegen Savato ze keek hem vragend aan.

[Je moet even beter lezen Ayame... Dat 'kan ik je' en 'mee helpen' horen volgens mij bij elkaar ]

Een verontwaardigde blik verscheen in Shakti haar ogen toen de zwarte kater haar simpelweg negeerde en doodleuk door liep, wat was dat voor een stom spelletje? De geur van tonijn bleef aan de kater plakken wat Shakti nieuwsgierig maakte toen hij haar voorbij liep, had hij soms een onbeperkte toegang tot een gigantische hoeveelheid tonijn? Ze likte haar lippen af toen ze hier aan dacht en draaide zich om, om vervolgens achter de zwarte kat aan te lopen. Ze grijnsde kort toen de reu zich voor stelde, en bewoog haar pluizige staart zachtjes heen en weer.
"Savato, hmm? Mijn naam begint ook met een 'S'!" reageerde Shakti vrolijk, terwijl haar ogen lichtjes begonnen te glommen. Het geluid van een rommelend blikje deed haar omkijken, waarna ze een rode poes zag die ze eerder al ontmoet had. Ze rolde even kort met haar ogen en vroeg zich af of de buitenwereld werkelijk zo klein was. Het was tenslotte gister dat ze Ayame voor het eerst had ontmoet! "Owh, hoi Ayame.." begroette ze de rode poes wat dufjes, waarna ze haar pas versnelde en naar de zwarte kater toe sneldde. Dichtbij genoeg om hem te horen en hem te bekijken, maar ver genoeg om buiten zijn scherpe klauwen vandaan te blijven, mocht dat nodig zijn. Ze glimlachtte droogjes naar hem en keek hem nogmaals onderzoekend aan, was hij nou aardig of was hij net zo kortaf en saai als hij net had gereageerd..? "Ik ben Shakti." stelde ze zich voor, waarna ze even kort naar Ayame keek.

De Savannah kat lag rustig in het zonnetje, haar ogen waren gesloten. Zelfs nu ze zo ontspannen op haar ton lag, voelde ze dat er iemand langs haar liep. Ze opende verstoord haar ogen en keek naar een zwarte kater, het was geen Koda ook geen Zandro. Het barstte hier van de zwarte katers, ze zag ook het halve poesiepoesje weer. Ze deed alsof er een haarbal in haar keel zat om de kokhals neigingen te verbergen, ze zag hoe de poes naar de kater keek. Daar achter liep de pluizebol die ze ook al eens had gezien, ''reunie! Wat leuk.'' Riep Lynn Sarcastisch. Ze sprong van haar ton af en landde naast de rode - halve poesiepoes -. Ze keek naar de kater, ''eey.'' Zei ze kalmpjes. Toen keek ze naar de rode en de kleine, ''sorry van mijn reactie de vorige keer ik had niet eens door dat ik zo rot deed.'' Zei ze kalmpjes tegen Ayame. Ze knikte met tegenzin - die ze niet liet merken - naar de rode. Zachtjes trippelde ze voor de zwarte kater uit, ze klom over de grote stukken afval en haalde wat blikvoer te voorschijn. ''Ik haat het om dit poesiepoes eten te eten, maar het zal niet anders kunnen.'' Verder liet ze niet merken dat ze Shakti wel kon wurgen, hij lag daar maar op zijn mandje iedere dag gekamd en geaait te worden. Geen omkijken naar de rest, de gene die op straat leefde. Maar toch had Lynn voor geen duizend jaar haar clan - nu even niet meer - leven op willen geven..

[No offence, but.. Shakti is een zij ]

Ze grinnikte zachtjes toen ze merkte dat Ayame de woorden van Savato niet helemaal begreep, waarna ze langzaam knikte toen ze besefde waaróm dit zo was. Zwerfkatten, hmm? Die hadden over het algemeen wat minder herseninhoud als beschaafde katten als Shakti hadden, en waren alleen gefocused op het overleven van de o-zo ruige wereld waar ze in leefde. De twee dagen die Shakti buiten haar huis had geleefd waren verre van ruig of moeilijk, en ze begreep niet waarom al die verwilderde katten zo aan het opscheppen waren over hun kunsten van het overleven. Als iedere dag zo voedselrijk was, kon ze zelfs nogmeer te pakken krijgen als dat ze thuis kreeg van haar eigenaren! Dat sommige katten nou zo hersenloos waren en eten gingen stelen van de visboer en hierdoor stierven door zijn slagersmes, liet ze maar achterwege. Die hadden hun dood tenslotte helemaal zelf bepaald.
Ze trok een wenkbrouw op toen een raar gekleurde poes op hen afliep, die meer wat van een cheeta weg had dan van een normale kat, en keek haar zo aan. Hierna haalde ze nonchalant haar schouders op en keek ze even kort naar Ayame, die haar blijkbaar leek te kennen.