Vieze luchtjes

Walgend schudde ze haar nu natte poot van zich af wanneer deze in een plas met - wat was het eigelijk - plonsde. De vieze geur die er vandaan kwam drong sterk door tot in haar neus. Dit was de eerste keer in haar leven dat ze hoopte dat ze het reukzintuig nooit gekregen had. 'Gétverdemme.' Zuchtte ze terwijl ze voortliep. het meurde hier erger dan een natte hond, en dát was erg. Nieuwsgierig gleden haar haviksgele ogen door de steeg. Slechts een vage streep zonlicht viel door de opening tussen de daken door, en streek neer op de grond. Het weinige licht weerkaatste echter in de vele glasscherven die onder een massale afgebladderde groene container op elkaar gehoopt lagen. Onder een dichtgetimmerd raam stond een stapel dozen, en verder de steeg in, scheen het felle groen van een "NOOD UITGANG" bordje. De deur die eronder zat was echter zodanig verminkt dat het niet veel meer weg had van een deur. Naast de container stonden enkele kratjes met flessen, één ervan was omgevallen. Hoogstwaarschijnlijk de bron van de scherven.
Voorzichtig rook Saphyra aan een van de kroontjes die naast de flessen lagen. Het stonk, en ze deed zichzelf pijn aan de scherpe rand ervan. Geïrriteerd sprong ze met een krachtige afzet op de groene container, en keek nogmaals rond. Het was hier weliswaar donker en rook het muf, ze was hier in ieder geval weg van alle drukte van de markt.

Ook Lynn was aan het rondzwerven, haar gevlekte poten stonden op vuile dingen. Het leek was vochtig en er was geen zonlicht, behendigd sprong ze op een container. ''Mrauwh!'' Kwam er geschrokken uit haar keel, een kleine glasscherf had in haar poot gestoken. Het was er direct weer uit, maar toch. Saphyra was een eindje voor haar, bij de nooduitgang. Lynn had haar nog niet opgemerkt, vlug sprong ze op de stoep en trippelde verder.
In de container was een stukje vissengraat met wat vlees er aan blijven liggen, snel had Lynn het opgegeten. Het smaakte niet echt goed maar het was beter dan niks. Lynn ving de geur van een poes op, geen poesiepoes. Snel sprong ze over de flessen en stond tegenover de kat. ''Ola.'' Zei ze rustig, haar staart zwiepte wantrouwig heen en weer terwijl ze haar ogen strak op de poes voor zich hield. Je wist nooit hoe katten zoals haar waren, ''Clankat, zwerver, nooit bij de tweebenen geweest?'' Vroeg ze gelijk, dat waren haar eerste woorden, ze zou zelf wel zeggen als ze een poesiepoes waren.

[korte post, ik heb echt geen inspiratie ;P]

Voorzichtig liet ze haar suikerspinroze tong langs de snee net boven haar mond glijden. Tot haar opluchting bloedde het niet meer, maar alsnog ontving ze een lichtte pijnscheut wanneer ze er overheen gleed. In een flits trok ze haar tong terug wanneer er met een luide "bang" gevolgd door een echo daarvan, een pantergevlekte kat op haar container sprong. Vreemd, ze had het dier niet geroken... het zal wel goed zitten. Stelde ze zichzelf gerust.
Alhoewel de kat geen Spaanse trekjes had, begon het spontaan in het Spaans te miauwen. Of in ieder geval, zover ze wist. 'Bonjour, mademoiselle.' Grijnsde ze. 'Ben jij een Spanjaardo?' Ze zag de poes in gedachten al met een sombrero op haar kop dansen. 'Excuseer,' knikte ze vriendelijk maar licht grijnzend. 'Ik noem mezelf liever: vrij.' Zwerver klonk zo achterbaks, was haar mening. 'How are you?' Weer krulde haar mondhoeken omhoog terwijl ze met een typisch engels accent begon te praten. Wat wás ze toch weer spraakzaam, schoot er door haar hoofd.

[Whóke XD]

Panda liep door de vreemde steegjes want hij zocht Sushi. Hij was 'm weer eens kwijtgeraakt, hoor. Totdat hij ineens allemaal rare talen door elkaar gemiauwd hoorde worden. Spaans, Frans... ook Nederlands. Hij besloot het even uit te zoeken. Toen zag hij twee mooie poezen staan, in een vies, donker steegje. De een was grijsgestreept, die HEEL erg op Sushi leek. Maar dan in vrouwelijke vorm. De ander leek op Keon, een verwilderde kat die hij eerder had ontmoet. Hij besloot een kijkje te nemen...

Verbaast keek ze op toen een zwart-witte kat hun plekje naderde. Vreemd genoeg deed hij haar denken aan een dier dat ze ooit ergens in de stad op een poster had gezien. Een panda, als ze zich niet vergistte. Ze sprong enthousiast op uit haar luie houding en glimlachte de kater vriendelijk toe. 'Wees gegroet.' Haar glimlach liep over in een speelse grijns. Ze besloot het engels en het Spaans er maar even te laten hoe het was, en begon weer in het aardse miauw. 'En wie mag jij zijn?' Vroeg ze - nog steeds speels - aan de steeds dichterbij komende kat.

'Hallo dame', zei Panda, 'Mijn naam is.. nouja, Panda. Aangenaam!' En hij maakte een mooie buiging. De andere poes, die op Keon leek, bleef nog voorzichig op de achtergrond.