Bored.

De zon stond hoog aan de hemel en verwarmde het veld. Vogels floten vrolijk hun lied en sommigen vlogen her en der een rondje om hun vleugels weer te laten doorstromen met bloed. Heerlijk, bloed. Het rode goedje dat je bek vulde als je een prooi had gevangen. Je voelde letterlijk het leven uit het dier vloeien. Keon grijnsde en liep verder. Het warme zand lieten zijn voetkussentjes warmer worden bij elke stap, de zon scheen op zijn rug en zorgde ervoor dat hij zich goed voelde. Zijn lange poten strekten zich voor zich uit en hij versnelde zijn pas op een drafje. Keon was groter dan de gemiddelde kat, en dat kwam doordat hij een Serval was. Servals hadden een lichte beige tot goude vacht met zwarte pantervlekken en een paar strepen, ze waren hoogbenig en hun oren waren iets ronder en groter dan de gewone huiskat. Keon's korte staart zwiepte vrolijk heen en weer terwijl hij naar een klein vogeltje staarde. Het kleine beestje had geen besef , dat zijn leven in 1,2,3 kon over zijn. Keon schoot in actie, zijn lange benen droegen zijn slanke lichaam terwijl hij vooruit schoot. Net toen het vogeltje hem opmerkte en wou wegvliegen, sprong Keon in de lucht, waarna hij een seconde later weer op de grond belande met het vogeltje in zijn bek. Trots liet hij zich op zijn buik vallen, en begon hij aan zijn maaltijd.

(Juul? xD)

...En Mormels nagels klauwden in Keon's vacht.
Geschrokken deinsde ze achteruit en maakte ze zich klein, de poot waarmee ze net de kat had aangevallen stevig tegen zich aangedrukt. "S-sorry!" stamelde ze. "Ik zat ook achter... achter die v-vogel aan." Ze hield haar kop laag voor de enorme kater, die door zijn uiterlijk dreigend overkwam. Ze kende zijn soort, en alle katten die ze daarvan kende waren niet meest vriendelijke katten. "E-eet maar, hij is voor jou."

'Even een luchtje scheppen', dacht Panda. Hij had zin in een tochtje op zichzelf, even die drukte in de stad uit. Hij lag lekker op een heuveltje in het gras. Zon scheen, maakte hem moe. Er floot een vogeltje, en hij staarde er vermoeid naar. Hij had niet zo'n honger. Hij sloot zijn ogen. Tot hij wat hoorde! Katten-gemiauw! Hij schrok! Het vogeltje was weg. Hij keek neer vanaf het heuveltje en zag een eigenaardig grote kat, al pratend met een zwerfkat. Hij liep naar ze toe.