Drukte!

'Wauw, wat een drukte', denkt Panda. Hij is Sushi kwijtgeraakt. Of zou 'ie liggen slapen op een afvalzak? Panda weet het niet. Hij loopt stug door, in een drafje, met zijn kop recht vooruit. 'Eten', denk hij, 'eten'. Overal ziet hij fruit en groenten. Niets lekkers dus! Hij loopt door. Dan ruikt Panda een vis-aroma. 'Hmm... sardientjes... komt dat even goed uit!', denkt Panda, en hij begint steeds sneller te lopen. De drukte is niet te harden, maar Panda rent tussen alle kopers en kooplieden door. Op naar die aroma! Maar dan... 'Nee...', denkt Panda. 'Nee, zou het...?' Het zou. Panda snoof de geur op van de meest luxueuse vissoort... zalm. Panda rent! Sneller en sneller! Tot hij bij het kraampje is. Met grote ogen brengt hij zichzelf tot stilstand en kijkt de kooplieden (tussendoor de zalm) aan een snoetje om nooit te vergeten. Zo hongerig. Zo verwaarloosd. Die blik kon zelfs deze man niet weerstaan. 'Nou vooruit', zei de man, 'één stukje tonijn kan toch geen kwaad?', zei hij terwijl hij wat vis sneed. Hij gaf het aan de kater. Nog een stukje. Nu wat groter, En nog een. Nu had Panda wel weer wat energie. Hij besloot nu eten voor Sushi te roven. Sinds de visboer niets meer wilde geven liep hij door. Tot hij opeens een andere kat zag.

Tifa verveelde zich.
Ze liep maar wat rondjes over de markt.
Er was niks te doen,
niemand om een praatje mee te maken.
En ze had vanmorgen al zo veel gegeten bij de visboer en bij de slager,
dat ze zich nu tonnetje rond voelde.
Ze had ook al lekker op het standbeeld
in de zon liggen dutten.
Maar nu was ze klaar wakker.
Wat kon ze gaan doen?
Ze kon gaan duiven jagen in het park.
Niet dat ze die beesten op at hoor.
Ze vond ze helemaal niet lekker.
Maar het was zo leuk om te doen.
Maar vandaag had ze daar geen zin in.
Of ze kon naar de vuilnisbelt.
Daar kon je zo lekker rondsnuffelen.
Er was altijd wel iets nieuws te vinden.
Maar ook daar had ze geen zin in.
En terwijl ze daar zo over de markt liep,
weg gezonken in haar gedachtes en
om zich heen kijkend naar wat leuks.
Zag ze daar een andere kat.
Het was een gigantisch beest.
Heel groot en ook erg gespierd.
Hij was zwart wit van kleur en
hij zat op de toonbank bij de visboer.
Hij keek haar recht in de ogen aan.
Tifa stond stok stijf stil en keek terug.
"Is dat...?"
Ze stak haar neus in de lucht.
Maar de kater was te ver weg en
op de markt waren te veel geurtjes
om hem vanaf hier te kunnen ruiken.
Maar hij zag er het zelfde uit.
Het moest haast wel.
Zoals hij, zijn er geen twee.
Ze zette onzeker een stapje naar voren,
maar liet de blik van de kater niet los.

Het was Tifa. Hij wist het zeker! Met grote ogen keek hij haar aan. De visboer was ondertussen aan het opruimen en bood Panda nog een gepelde garnaal aan. Panda zag het niet. De geur verdrong de blik van de poes verderop niet. Tifa had hem al zo vaak geholpen. Hij begon haar interessant te vinden. Hij was dan wel gecastreerd, een vriendin kon geen kwaad. Als dat er ooit van zou komen, tenminste. Panda rekte zich uit en likte zijn pootje. Toen keek hij weer naar Tifa. Hij sprong van het kraampje af en liep een paar stappen richting Tifa. Toen begon hij een drafje te maken. Tifa bleef staan. Panda liep snel naar haar toe en stond voor haar neus stil. Hij schaamde zich een beetje voor zijn directheid. "Eh, hé, Tifa!", zei hij zogenaamd zelfverzekerd. Nu was het zeker. Hij was smoor. Haar blik gaf wat vrouwelijks, maar haar leider-gedrag trok hem nog meer aan. En hij stond voor haar, vier poten stevig op de grond. Wat zou ze zeggen...?

Chanel liep de drukke markt op. Ze schudde haar kop en keek langs alle benen van mensen. Wat was het druk! Overal liepen kinderen mensen, ze maakte een hels kabaal en Chanel wist niet wat ze hier was komen doen. Ze wilde niet saai in de vensterbank naar buiten kijken maar dit was een beetje teveel van het goeie, het rook er naar vis en overal lag troep en gevallen eten. Chanel trok een visgezicht en liep onder de kraampjes door. Ze versnelde haar pas toen er een kind onder te tafel keek. Ze kreeg altijd de kriebels van kinderen, die trokken aan je vacht, snorharen en staart! Chanel liep rustig door met haar staart omhoog, ze spitste haar oortjes omdat ze dacht wat kattengebabbel te horen. Ja hoor! Er waren hier katten en poezen! Ze versnelde haar pas en zag op een afstand twee katten staan; een kater en een poes. Rustig keek Chanel naar de twee katten die aan het babbelen waren. Elegant ging Chanel op haar kont zitten en likte ze haar voorpootje.

Terwijl Panda en Tifa aan het praten waren zag Panda ineens een poes lopen. Wie was dat? Hij had haar nog nooit gezien. Ze leek niet op een straatkat. Panda liet Tifa achterom kijken. 'Weet jij wie dat is...?', vroeg hij. Tifa haalde haar schouders op. De poes kwam dichterbij.

Chanel bleef een tijdje zitten kijken, maar het leek er niet op dat een van de katten wat tegen haar zouden zeggen. Elegant stond ze op en liep ze naar de twee toe. 'Haay,' zei Chanel wat voorzichtig terwijl ze de twee aankeek, allebei haddende katten zwart en wit in hun vacht. Chanel had een heel andere vacht, zij was langharig en de andere kortharig. Dat was volgens Chanel het grootste verschil. Ze zuchte even kort en liet haar blik weer op de kat en de poes vallen. 'Mijn naam is Chanel,' zei ze toen om de stilte te verbreken.

'Eh, hallo, Chanel. Mijn naam is Panda, en dit is Tifa.' Tifa knikte en spinde zacht. 'ik heb jou hier nooit eerder gezien? Waar kom je vandaan?', vroeg Panda, en hij grijnsde zachtjes.

simonella liep langs de kraampjes , ze had honger gekregen door haar zwemles in het park.
'stomme hond' dacht ze.
ze keek op , ze hoorde bekende stemmen.
ze zag panda en tifa ze kende ze allebei. er was nog een poes bij , maar haar had ze nog niet gesproken , wel een paar keer gezien maar meer niet.
ze liep op ze af.
'hey panda , hey tifa' zei ze blij

'Oh hoi', zei Panda, die alvast vooruit was gelopen. 'Wij moeten weer gaan Tifa en Chanel. We gaan een lekker warm plekje voor Simonella vinden. Ze was in het water gevallen in het park.' De katten namen afscheid en Simonella en Panda liepen naar het markt afval.

'je hoefde geen doei te zeggen voor mij hoor' zei simonella tegen panda.
'waar zijn dan eigenlijk een paar goede warme plekjes?'
simonella kijkt om haar heen op zoek naar zo'n plekje maar ze ziet aleen maar mensen

'Sorry', zei Panda. Hij schaamde zich een beetje. Hij wilde gewoon heel graag weer bij Simonella zijn. 'Deze kant op', zei hij. Hij zag al wat liggen tussen een paar vuilniszakken en visresten. Een groot warm kleed dat een tikkeltje vies was van de vis, maar hij maakte er een lekker plekje van voor haar. Ook voor zichzelf, een kleedje er naast. 'Alsjeblieft', zei Panda, 'Ga maar liggen en word snel droog. De zon zal ook wel meehelpen', en daar was niets minder van waar. Het was heet, dus Simonella zou snel opgedroogd zijn. Panda glimlachte nog even en likte zijn staart.

'maakt niet uit' zei simonella tegen hem toen ze op het kleedje lag.
door de zon werd het kleed en haar vacht lekker warm. nu was he zij die aan het spinnen was door de warmte.

Panda giechelde. Van het giechelen moest hij spinnen... net als in het park met Simonella. Panda begon het gevoel te krijgen dat hij Simonella wel leuk vond. Hij had naast Tifa nog nooit zo'n lieve kat ontmoet.

simonella werd door het gespin en de zon een beetje rozig(slaperig, maar niet echt moe).
ze rolde zich op tot een balletje en genoot van het geluid en de zon.

Panda sloot zijn ogen en op een of andere manier genoot hij van de stemmen van de marktkooplieden die steeds minder werden. De zon stond zwaar op zijn oogleden en hij begon zachtjes te spinnen. Toen viel hij in slaap.

simonella keek even naar panda , hij sliep.
zij was ook wel even toe aan een dutje , ze sloot haar ogen en viel in slaap.

(wat zijn we saai ze slapen allebei xD naja.. moet ook gebeuren toch?)

(( Ja klopt hihi
Weetjewat we stoppen maar even xD Anders gaan we allemaal saaie dingen opschrijven he ^^ doe ik ook al bij die flat ))

(haha oke , als ik iets weet dan zie je het wel xD , denk ik )

(( oh ik weet al wat ik ben toch weer super goed he :D ))

Panda werd wakker door geschreeuw, van de visboer. Het was laat in de middag en hij was aan het opruimen. Zijn hulp had blijkbaar een... een... zalm laten vallen... op de grond! Panda moest er snel bij zijn! Dat moest gewoon! Snel sprong hij op en rende op de zalm af. Andere katten hadden de geur geroken en kwamen gelukkig voor Panda net te laat. Panda blies met de zalm in zijn bek naar de katten en rende naar Simonella. 'Slimonlella wlakker wlordlen!', zei hij met de zalm in zijn bek. Hij liet de zalm op haar kleedje vallen en schudden haar wakker. Hij keek naast hem waar de andere katten van de visboer wat overgebleven stukjes makreel aan de hongerige katten gaf. Hij was de slechtste niet. Simonella was wakker. 'Kijk eens', zei Panda.

'wow' zei ze. panda moest wel heel goed in dingen pakken en bedelen dacht ze \.
'hoe heb je die te pakken gekregen?' vroeg ze vol bewondering.
ze nam een hapje van de zalm , het was heerlijk!

'Tsja', zei Panda, dat hulpje liet hem vallen. De concurrentie zit er nog!', en hij wees naar de katten die nu garnalen voorgeschoteld kregen. 'Die visboer is zeker de slechtste niet. Hij zorgt goed voor de katten die er wonen. Ik snap niet waarom, maar hij is zeker een lieve man.' Hij ging door met eten. 'Ik zal hem dadelijk bedanken'.

'handig , iemand die je eten geeft' zei simonella.
ze nam weer een hapje van de zalm 'panda , jij hebt smaak , zoiezo wat eten betreft' zei ze en ze nam nog een hapje van de zalm.

(( Omygod jij hoeft nog maar 1 punt dan heb je er 90... ik één en dan kan ik net zo goed een eigen clan maken! ))

'Als je op de markt woont heeft iedereen smaak!', lachte Panda, en hij liep even weg om de marktkoopman (en vooral zijn slungelige hulpje) te bedanken.

(( Oh ik heb er al 52 ofzo ))