Home sweet home

Al een paar maanden had Crauwl zich op de vuilnisbelt gevestigd. Hij had met moeite een soort van hut gevonden waar hij in schuilde en woonde. Natuurlijk was het er schoon en niet erg groot. Het was gelegen bij het achterste gedeelte van de vuilnisbelt, waar nauwelijks wat werd gestort. Het had een ingang door een paar banden en ging een oud konijnenhol in. Het was er groot, er konden wel 3 katten in staan en lopen. Een jochie dat soms eten kwam brengen had hem er mee geholpen. Nu was dat jochie Crauwl allang vergeten, maar dat maakte hem niks uit. Ondanks dat hij er overal op de vuilnisbelt voedsel was te vinden, was Crauwl mager en had hij een slank postuur, wat kwam doordat hij het meeste voedsel niet meer vertrouwde. Hij had nauwelijks wat spieren en was ook geen vechter. Hij wist dat op de belt ook nog een paar katten woonden, maar die hadden hem met open armen ontvangen.

Nu zat de crèmewitte kat voor de bandeningang, waar hij bijna altijd zat. Lichte strepen waren over zijn lijf te vinden, ghostmarking hadden een paar katten hem uitgelegd. Het was een donkere kleur dan de normale vachtkleur en het was geen tabby. Waarschijnlijk hadden de eigenaren die hem hadden gekocht hem daarom op straat gedumpt. Misschien vonden ze het vreemd of dachten ze dat er kwade duivels in hem zaten. Onbewegelijk stond hij daar, totdat hij iets hoorde. "Wie is daar?" vroeg hij nieuwschierig.

Tifa had besloten de markt weer even achter zich te laten.
Ze was de drukte even zat.
Dus ging ze maar weer naar de vuilnisbelt.
Dat had ze de vorige keer ook zo leuk gevonden.
Lekker op ontdekkingstocht.
Ze was benieuwd wat voor nieuwe dingen ze vandaag zou tegen komen
en of er nog andere katten waren die ze niet kende.
Het was nu licht en ze kende de weg al een beetje,
dus ze was er sneller dan de vorige keer.
Bij de ingang bleef ze even stil staan.
Keek naar het uitzicht voor haar en snoof alle geurtjes op.
Ze besloot gewoon rechtdoor te lopen en te kijken waar ze uit kwam.
Onder weg dook ze in een vuilniszak die naar kip rook.
Ook graafde ze in een paar oude kranten en
scherpte haar nagels aan een houten plank die uit een berg zakken stak.
Toen ze al een heel stuk gelopen had en al aardig vies was,
besloot ze even te stoppen voor een wasbeurt.
Ze ging op een klein heuveltje zitten om wat uit zicht te hebben.
Ze was net klaar met haar recjhter achter poot toen ze plots een stem hoorde.
"Wie is daar?" klonk het vanaf de andere kant van de heuvel.
Tifa schrok op.
Ze had geen andere katten gezien op haar speurtocht en
dacht dus dat ze hier alleen was.
Ze was zo op gegaan in haar wasbeurt,
dat ze niet door had dat er iemand dichtbij was.
Ze klom over de top van de heuvel en keek naar beneden.
Daan stond een wit achtige kater.
Een beetje vies van het vuilnis,
maar wel met een paar mooie ogen die tot in je hart branden.
"Wauw.... euhm...ik bedoel, hoi!"
"sorry, ik had niet door dat hier andere katten waren, wie ben jij?"

Toen de zwart-witte poes in zijn blikveld was, kwam er een kleine glimlach op zijn gezicht. Crauwl wist dat hij voorzichtig moest zijn met vreemde katten, maar deze poes leek niks kwaads in zin te hebben. Zijn staart ging even heen en weer, voordat die op zijn poten om zijn lichaam gekruld heen ging liggen. De kat was geschrokken van zijn reactie, waarschijnlijk had ze - net zoals hij haar – hem niet gezien. Achja, dat kon gebeuren. "Wauw.... euhm...ik bedoel, hoi!" De glimlach werd iets groter. "sorry, ik had niet door dat hier andere katten waren, wie ben jij?" Crauwl twijfelde even of hij zijn naam moest zeggen, maar dat was nergens voor nodig. “Mijn naam is Crauwl, een van de katten die hier op de vuilnisbelt wonen. Het geeft niet, let in ieder geval wel voortaan beter op. Er kunnen hier ook katten zomaar rondstruinen en die kunnen je zo aanvallen. Mag ik vragen wat jouw naam is?” miauwde hij tegen de poes. Zijn blik speurde de omgeving af, kijkend of ze niet alleen was. Gelukkig was dat niet zo, meerdere zou hij niet aan hebben gekund. Crauwl bestudeerde de kat even. Nou, waarschijnlijk kon hij die ook niet aan.