Yara keek voor haar uit. Vele benen liepen voor haar. Met ieder een eigen uiterlijk. Yara vond het altijd al vaak erend hoe de mens op twee benen kon lopen. Maar na de jaren heen, had yara het wel ondekt. Vooral door de vele bezoeken aan de kantine van de school die in deze stad stond. Stemmen klonken boven yara. Ze spitste haar oren, en luisterde naar het gesprek dat boven haar plaats vond. "hallo mevrouw. Kan ik u helpen?" zei een zware mannen stem. " kan ik een ons ansjovis?" vroeg een zachtere vrouwen stem. Gevolcht door het geluid van een zakje en het piepen van een oude geroeste weegschaal. Dat weer gevolcht werD door het geluid van een zakje. Yara sloop vooruit en keek naar het zakje waar genoeg vis in zat om eennweek van te leven. Ze likte haar lippen af. De vrouw had yara gezien en keek met een vies gezicht naar haar. "ga weg rot kat." zei de vrouw en kwam met haar voet richting yara. De voet raakte yara onder haar buik. Ze werd een stuk in de lucht geschopt en kwam op een pijnlijke houding we op de stenen. Yara gromde en sprong naar de vrouw toe. Ze zette haar nagels in de jas die ze aan had. De vrouw begon te gillen en rendde winkel straat door. Yara keek naar het witte zakje dat de vrouw in haar handen had. De geur van de vis drong haar neus binnen. Ze graaide met haar poot naar het zakje. Haar nagels bleven in het zakje haken. Yara begon te grijnsen en keek naar de vrouw. De vrouw begon nog harder te gillen. "héééélp! Hij wil me vermoorden." gilde ze. Hij?! Hoe durfde ze? Yara scheurde de zak open en liet haar van de vrouw afvallen. Ze greep het zakje met de vis en rende de straat door. Ze rende een steegje in en verstopte zich achter een vuilnisbak. Ze schuude het zakje open. De geur van vis vulde het steegje. Ze zette haar tanden in een van de vissen.
Index 
