Thuis

Een paar bierflesje vielen met een klap om en bevuilde de grond in een van de donkere steegjes opnieuw met glas scherven. Baccardi sprong behendigd over de glasscherven heen en liep verder. Een dode rat hing in zijn bek terwijl hij in een aardig snel tempo verder liep. Hij kroop snel onder een trap door en liep verder onder het kleine houten door wat een gehele open ruimte gevestigd zat. Baccardi legde de dode rat op een klein blauw kleedje dat in een hoekje lag. Zelf ging hij hier liggen en begon de dode rat op te eten. Eindelijk weer wat voedsel. Baccardi had in geen dagen gegeten, elke jacht op een van de weinige ratten die hij nog tegen kwam mislukte. De ratten werden schaars, dit waarschijnlijk omdat er steeds meer katten zich in het gebied bevonden. Hijzelf en nog een paar zwerfkatten waren hier een van de eerste geweest maar het aantal stapelde zich verschrikkelijk snel op. En natuurlijk had iedereen voedsel nodig. Hij had snel een van de organen uit de buik van de rat op. Hij stopte abrupt met eten en spitste zijn oren toen hij iets zijn kant op hoorde komen.

Ayame gaf een grote geeuw en liep dromerig heen en weer iedere keer toen ze haar poot neer zetten hoorde je een zachte plof op de grond vanwege de stilte. Ze rook een dode rat één van haar minst favoriete hapjes maar toch volgde ze de geur ze rook de geur van nog een kat wie dat wist ze niet meer maar de geur kwam wel bekend voor. Ayame ging wat sneller lopen toen ze een rode kat op een blauw kleedje zag met een dode rat, hij rook dood en heerlijk voor de meeste katten maar Ayame hield er niet veel van maar toch vond ze het lekker het zat gewoon tussen haar oren. Ayame keek de kat aan het schoot haar weer te binnen het was natuurlijk Baccardi ze stond voor hem en ging rustig zitten en keek hem aan met haar blauw groene ogen. "Hoi" zei ze snel en kalm tegen de rode kater die een iets lichtere kleur van haar had. Ze keek hem vriendelijk aan met haar ogen net als spleetjes maar oog niet als rondjes. De omgeving hier was nogal donker maar Ayame verbaasde zich dat er dit keer bijna geen mensen doorheen liepen vaak was het druk sinds ze er geweest was maar ja het ergerde haar niet dus ze dacht er niet meer over en wachten op de katers reactie.

simonella liep door de steegjes. ze had honger en was opzoek naar ratten.
ze zat er een achterna maar werd afgeleid door 2 katten een poes en een kater.
ze kon niet goed zien of ze ze kende en ze liep rustig dichterbij.
haar spieren gespannen , als het een gemene kat was kon ze wegrennen

Minke keek toe van achter een bierkrat. Ze zag 2 katten die in gesprek waren. De ene was een bruinige, de andere was roodoranje met strepen. Ze had naar de katten toe willen stappen, maar ze durfde niet. Ze voelde haar vacht tegen de muur gedrukt zitten. Het leek op een gevangenis, het leek een kooi. Minke kreeg het benauwd. Ze wou zich net omkeren om weg te springen, toen er een kat op de andere twee kwam aflopen. Net als de anderen wachtte Minke af. Ze zat nogal krap een kreunde zachtjes. Als ze haar maar niet gehoord hadden...

Simonella keek om. Ze dacht echt dat ze daar net iets zag bewegen... ze schudde het af en richtte haar aandacht weer op de twee katten voor haar totdat ze een zachte kreun hoorde. Ze keek om. Het was uit die zelfde richting als net waarvan ze dacht dat ze er wat zag bewegen. Ze liep er voorzichtig en bedachtzaam op af. Was de gene die daar zat te vertrouwen? Was het wel een kat? Voorzichtig keek ze om het hoekje en daar zag ze haar zitten. Een oranje, witte zwarte (lapjes) kat. 'h..hoi!' zei ze verlegen maar met een vriendelijk glimlach. Als de kat voor haar maar niet boos werd...of gevaarlijk was.

[eindelijk is er weer iemand on:D]

Van schrik sprong Minke op. Voor haar stond de kat die van plan was geweest naar de andere 2 katten toe te lopen. Minke zette een hoge rug op en ontblootte haar klauwen als eerste reactie. De andere kat, een jonge poes, leek haar echter niet vijandelijk gezind: ze zei zelfs hoi. Minke wist niet zo goed hoe ze moest reageren. Het was nu te laat om stilletjes weg te glippen. Ze bekeek de kat voor haar eens goed. Ze was bruin-gestreept met een opvallend witte buik en wit bij haar kop.

"Eh, hallo," zei Minke. "Ik heet Minke." Wat moest ze nu weer bedenken? "Ehm, wat doe je hier eigenlijk?," vroeg ze aarzelend. Het was natuurlijk een domme vraag, want dat kon ze net zo goed aan zichzelf vragen. Minke besloot om alle vijandigheid te laten varen. Ze ging zitten en wachtte het antwoord af.

.Simonella zag dat de kat voor haar een hoge rug opzette en blies maar liet die al snel zakken"Eh, hallo," hoorde ze haar zeggen: "Ik heet Minke." simonella wou net antwoord geven toen ze nog even doorpraten en ze sloot haar bek weer."Ehm, wat doe je hier eigenlijk?," het laatste vroeg Minke aarzelend, 'Ik heet Simonella' zei ze met een glimlach 'Ik was opzoek naar eten en een beetje gezelschap. Eten heb ik nog niet maar gezelschap wel!' zei ze vriendelijk en met een glimlach 'En uuhmm wat doe jij hier dan?' vroeg ze nieuwsgierig

Dat was precies de vraag die Minke niet kon beantwoorden. Ze woonde eigenlijk hier in de steegjes, nou ja, eigenlijk woonde ze overal. Minke wist zelf ook niet precies wat ze hier precies deed. "Ik jaag op ratten, zie je," zei ze. Dat laatste kwam er niet echt overtuigend uit. Omdat ze niks anders te doen had, en van de zenuwen, begon ze onverschillig haar poot te likken.

"Ik jaag op ratten, zie je," Simonella knikte en glimlachte. even liet ze haar oortjes rond gaan op zoek naar een geluid. waar moest ze nu weer over praten. ze ging zitten en dacht na over een leuk onderwerp

[sorry geen inspi]

De geur van ratten drong Minke's neus binnen. Pas nu voelde ze hoeveel honger ze had. Simonella leek niet echt een idee te hebben wat te zeggen, dus sprong Minke weg om te gaan jagen.

Even later kwam ze terug met een dikke rat tussen haar tanden. Ze legde hem voor Simonella neer. "Hier, voor jou." ze Minke.

Simonella rook de ratten maar besteedde er nog geen aandacht aan. Toen bedacht ze dat Minke misschien wel honger zou hebben. Ze wou het net vragen toen Minke opsprong en weg liep. Wat zou ze gaan doen? Vroeg Simonella zich af. Ze hoopte maar dat ze weer terug kwam anders was ze weer alleen. Ze begon zich te wassen en wachtte af. Even later zag Simonella Minke terug komen. Ze had een grote , dikke rat in haar bek. Ze legde hem voor haar neer. "Hier, voor jou." Simonella keek op en glimlachte ´bedankt!’ zei ze. Even keek ze naar de rat en toen weer naar Minke 'maar heb jij al gegeten anders mag jij hem of we kunnen hem delen?' vroeg ze vriendelijk

"Neem jij hem maar." zei Minke. Ze wendde haar kop af. Honger knaagde in haar buik. "Ik vang zelf nog wel wat." Ze liep weg op zoek naar een lekkere rat, maar hoe ze ook zocht, ze vond geen spoor van prooi. Eindelijk zag ze toch een klein ratje wegschieten. Met een beweging van haar klauw haalde Minke hem neer.

Ze liep terug naar Simonella en at haar prooi in drie happen op. Het was maar een heel klein ratje, en heel mager. Nou ja, iets is beter dan niets, dacht Minke. Ze schakelde over met haar gedachten naar de andere kat, Simonella. Ze leek wel aardig maar was ze echt te vertrouwen? Minke kon er niets aan doen, maar het was er uit voor ze er erg in had. "Ehm... zullen we vrienden zijn?" vroeg ze. Dit was nadat ze gedumpt was door haar baasje, ongeveer twee jaar geleden, de eerste keer dat ze dat vroeg. Ze had er al spijt van dat ze het gevraagd had, maar aan de andere kant, dacht Minke, ik moet toch iemand hebben die ik vertrouw.

"Neem jij hem maar." hoorde ze Minke zeggen. Simonella glimlachte en knikte dankbaar. 'bedankt!' zei ze vriendelijk en ze nam een hapje. Ze keek nog even terug naar Minke. Zou ze echt niet willen? "Ik vang zelf nog wel wat." zei ze tegen haar. Ze had dus nog niet gegeten. Wat lief dat ze dan deze rat had gevangen en aan haar had gegeven! Al snel kwam ze terug met een kleine, magere rat die ze in 3 happen al op had. Simonella keek naar haar rat die ze nu voor de helft op had. 'wil je deze? Ik weet dat je net die rat heb gegeten maar deze is groter en ik heb toch niet zo erge honger' zei ze vriendelijk met een glimlach. "Ehm... zullen we vrienden zijn?" Simonella keek haar aan en haar eigen snor stond vrolijk naar voren 'ja , gezellig!'zei ze enthousiast. Ze was blij om een vriendin te hebben

"Ja, gezellig!"zei Simonella. Ze leek enthousiast. Minke dacht na over een onderwerp om over te praten. "Wat is er in jouw verleden eigenlijk gebeurd?"vroeg ze. Meteen bedacht ze dat dat niet zo slim van haar was, want zo moest ze misschien ook over haar verleden vertellen, haar verschrikkelijke verleden.

"Wat is er in jouw verleden eigenlijk gebeurd?" hoorde Simonella Minke vragen. Ze slikte even. 'ik was ongeveer 6 maanden. Mijn moeder en broertjes en zusjes en ik waren in een huisje. Het was een klein , verlaten huisje. Mijn ma ging jagen maar kwam niet meer terug wij gingen met zijn 5en kijken en zagen bloed , mensen en adelaars en andere grote roof vogels. Een van de mensen had mijn moeder , ik weet niet of ze dood was of nog leefde. We rende weg , maar een aantal van ons werden gepakt. We konden niet terug. Op het laatst waren we nog maar met zijn tweeën mijn broertje en ik. We zijn elkaar onderweg uit het oog verloren.. nogal treurig hè?' zei ze. Ze keek even naar de grond , kneep haar ogen dicht en keek weer naar Minke en glimlachte 'en uuhmm wat is er bij jou gebeurd? Of wil je er niet over praten?' vroeg ze vriendelijk.

Minke was verbaasd over het antwoord van Simonella. Gelukkig ben ik niet de enige die een rot verleden heb gehad, dacht ze opgelucht. Aarzelend begon ze te vertellen:

"Ik ben geboren als een zwerfkat. Er kwam een kattenvanger en die nam mij ,mijn broertjes en zusjes allemaal mee. We werden opgesloten in een klein hok en er kwamen allemaal mensen kijken. Ze namen mijn broertjes en zusjes mee. Mij niet. Ik zorgde er wel voor dat ze mij niet mee wilden nemen. Ik krabte en beet wat ik kon. De kattenvanger wist niet wat hij met mij aanmoest en nam mij mee in een van zijn monsters (een auto). Hij gooide me eruit. Ik werd overreden en was erg gewond. Maandenlang heb ik rondgezworven op zoek naar andere katten, het liefst mijn familie, maar helaas. Nu ben ik dus aangekomen in Stray. De rest weet je."

Simonella hoorde Minke aarzelend beginnen: "Ik ben geboren als een zwerfkat. Er kwam een kattenvanger en die nam mij, mijn broertjes en zusjes allemaal mee. We werden opgesloten in een klein hok en er kwamen allemaal mensen kijken. Ze namen mijn broertjes en zusjes mee. Mij niet. Ik zorgde er wel voor dat ze mij niet mee wilden nemen. Ik krabde en beet wat ik kon. De kattenvanger wist niet wat hij met mij aanmoest en nam mij mee in een van zijn monsters (een auto). Hij gooide me eruit. Ik werd overreden en was erg gewond. Maandenlang heb ik rondgezworven op zoek naar andere katten, het liefst mijn familie, maar helaas. Nu ben ik dus aangekomen in Stray. De rest weet je." Simonella knikte vol begrip. 'dat is ook verschrikkelijk!' zei ze. Ze was nooit heel goed in dit soort dingen. Meestal begon ze dan te ratelen of hele domme dingen te zeggen. Ze was wel opgelucht , ze was niet de enige. Daar was ze erg blij om. Ze wist dat het niet iets was om blij om te zijn maar... dan was ze niet alleen zoals ze zo lang is geweest.

'dat is ook verschrikkelijk!'Minke boog haar kop. Diep in haar hart was ze opgelucht dat ze medelijden kreeg, maar dat wou ze niet laten merken. "Dat van jouw is net zo erg," zei Minke, niet erg overtuigend. Wat moest ze nu weer zeggen?


(nu heb ik geen inspiratie meer )

"Dat van jouw is net zo erg," Simonella glimlachte. 'zullen we wat gaan doen? er is een leuk park hier! of anders kunnen we hier wat klauteren ofzo..' ze keek naar Minke en wachtte op antwoord

[is oke! weet je wat ik jammer vind? dat wij (volgens mij) de enige 2 actieve leden nog zijn! is niet erg maar viel me op xD]

"zullen we wat gaan doen? er is een leuk park hier! of anders kunnen we hier wat klauteren ofzo.." Minke keek om zich heen. Ze zag geen bomen of iets anders... "Misschien kunnen we naar het park gaan?" vroeg ze aarzelend. Van een afstandje had Minke het park al zien liggen, met zijn hoge bomen die overal boven uit torenden.

[zullen we met dit topic verdergaan in het park (in de stad, rpg gebied, je weet wel) Ps. je hebt gelijk, wij zijn als enige leden nog actief! Jammer, maar ja gelukkig heb ik nog wel iemand om mee te rpg-en ]